درباره ما:
درباره ما:
جایگاه قانونی اندیشگاه
جایگاه قانونی اندیشگاه سیاستپژوهی و راهبردنگاری بر اساس بند 7 ماده 3 آئیننامه تشکیل بسیج اساتید دانشگاه‌ها، مراکزآموزش عالی و پژوهشی کشور (مصوب 27/9/1380 شورای عالی انقلاب فرهنگی)، مبنی بر «مشارکت در انجام تحقیقات موردنیاز کشور از طریق برقراری ارتباط و همکاری با سازمان‌ها و نهادهای دولتی و خصوصی، مراکز دانشگاهی، مؤسسات و انجمن‌های علمی و پژوهشی» می‌باشد.
تعریف اندیشگاه
اندیشگاه سیاستپژوهی و راهبردنگاری، نهادی است مشتمل بر مجموعه‌ای منسجم، منتظم و هماهنگ از اندیشکده‌ها و گروه‌های علمی مسألهمحور که با رویکرد جهادی به منظور سیاستپژوهی و سیاستگذاری تخصصی و تعاملی، به منظور ارائه راهبرد سیاستی برای حل مسائل و معضلات جامعه در سطوح مختلف بین‌المللی، ملی، منطقه‌ای، استانی و محلی و در چارچوب اسناد بالادستی فعالیت می‌کند.
چشم انداز اندیشگاه
اندیشگاه سیاستپژوهی و راهبردنگاری، با هدف دستیابی به جایگاه مرجعیت فکری و سیاستی و نقطه کانونی تصمیم‌سازیِ راهبردی نهادهای سیاستگذار و قانونگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، رصد مسائل جامعه و تحولات علمی کشور، جهت‌دهی و ساماندهی فعالیت‌های پژوهشی اساتید دانشگاه‌ها در راستای حل معضلات کشور و ایجاد قطب‌های علمی ـ پژوهشی در اقصی نقاط کشور بر اساس مزیت نسبی و مسایل مبتلابه استانها و اولویت‌های سیاستی و با شعار «تولید سبکِ حکمرانیِ و سیاستگذاری در عرصه‌های مورد نیاز انقلاب» در چارچوب سند چشم انداز 1404، بیانیه گام دوّم انقلاب اسلامی و الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت ایجاد شده است.
مأموریت اندیشگاه
اندیشگاه سیاستپژوهی و راهبردنگاری که مأموریت اعتلای دانش و منش حکمرانی و سیاستگذاری اسلامی و ارتقای توان مدیریتی در سطوح کلان حاکمیتی، ملّی و استانی را با رویکرد جهادی و حل‌المسایلی و با اتکا به ظرفیت علمیِ جنبش استادی در بدنه دانشگاهی و مراکز تحقیقاتی- پژوهشی کشور بر عهده دارد، به عنوان دستگاه مُستشار نهادها و سازمانهای عالیِ مدیریتی کشور در حوزه سیاستپژوهی، راهبردنگاری و تصمیم‌سازی، اثربخش خواهد بود و از آنجا که حکمرانی و سیاستگذاری، مقوله‌ای میان‌رشته‌ای و مستلزم هم‌آیندی ظرفیت‌های نخبگانی و خبرگانی به صورت توأمان است. لذا اندیشگاه در فرآیند سیاستگذاری هوشمندانه و ترکیبی و در مواجهه با مسائل نوپدید و تهدیدات نوین و مناسبات آینده، با آیندهپژوهی عالمانه، نقش آفرینی بسزایی در سطح حاکمیت خواهد داشت.
اهداف اندیشگاه
اندیشگاه سیاستپژوهی و راهبردنگاری، با اتکاء به ظرفیت منحصر به فرد اندیشکده‌ها و گروه‌های علمی مسألهمحور خود که در کانون‌های بسیج اساتید دانشگاه‌ها، مراکز آموزش عالی و پژوهشی کشور شکل یافته است، و همچنین بهره‌مندی از شبکه‌ای توانمند از اساتید و طیف وسیعی از خبرگان بومی و مسئولان کشوری و استانیِ همکار، راه‌حل‌یابی سیاستی نسبت به مسائل کلیدی و رفع مشکلات و معضلات در سطوح مختلف و همچنین نهادسازی و ابزارسازی به منظور ارتقای کارآمدی نظام بر مبنای عقلانیت انقلابی و مبتنی بر مشروعیت اسلامی و مقبولیت مردمی را در دستورکار خود قرار داده است.
دستورکار اندیشگاه در دو قالبِ نظام موضوعات بنیادین و نظام مسایل کاربردی تعریف می‌شود که با کارکرد اندیشه ورزی، جمع‌اندیشی، ایده‌پردازی، انگاره‌سازی، مطالعات میان رشته‌ای و... به فرآیند سیاستپژوهی، راهبردنگاری، تصمیم‌سازی و تجویز راه‌حل و یا توصیه راهبردی منجر می‌شود که در نتیجه آن، سیاستگذاران و کارگزاران قادر به اتخاذ تصمیمات آگاهانه خواهند بود. امتداد کارکرد اندیشگاه از طریق اشاعه و گفتمان‌سازی صورت می‌گیرد که در صورت تثبیت گفتمان و مطالبه‌گری هدفمند، منجر به جریان‌سازی و جبهه‌سازی نیز می‌گردد.
سیاست‌های کلان اندیشگاه
- پرداختن جامع و تخصصی به منظومه فکری رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای«مدظله العالی» و کشف و تحلیل جهت، افق و گستره نگاه و آینده‌اندیشی معظّم له نسبت به مسائل پیشروی انقلاب اسلامی و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، به منظور ترسیم نقشه جامع راهبردیِ پیشرفت و نقشه راه‌های کاربردی و ارائه رهیافت‌های اجرایی شدن رهنمودها، تدابیر، فرامین، منویات و اشارات مقام عظمای ولایت مطلقه فقیه و فصل الخطاب قرار گرفتن مواضع معظم له در سطح مسایل حاکمیتی،بین‌المللی، ملّی و منطقه‌ای.
- ایجاد شبکه اندیشگانی متشکل از اساتید دانشگاه‌ها و محققانِ مراکز تحقیقاتی و نخبگان و خبرگان دغدغه‌مند و انقلابی در قالب تشکیل اندیشکده‌ها و گروه‌های علمی مسألهمحور در رابطه با نظام موضوعات و مسایل.
- ارائه مشاوره‌های کاربردی مورد نیاز کارگزاران بر اساس انجام مطالعات و تحقیقات علمی روزآمد اندیشکده‌ها و گروه‌های علمی مسألهمحور و تعاملات میدانی با مسئولان ذیربط، با استفاده از صاحب‌نظران امین و فرهیخته در موضوعات و مسایل مرتبط.
- تولید فکر و ادبیات سیاستگذاری و حکمرانی و با لحاظ اقتضائات و شرایط ملّی ـ منطقه‌ای و استانی ـ محلّی حسب ضرورت و مبتنی بر نیازها و اولویت‌ها بر مبنای تعالیم اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه و آله) و آموزه‌های انقلاب اسلامی.
- توسعه و تجهیز فضای زیرساخت‌های ارتباطی و تعاملی مبتنی بر فناوری‌های نوین و پیشرفته در اندیشگاه به منظور برقراری ارتباط سیستمی و شبکه‌ای و توسعه هم‌اندیشی‌های تعاملی و مشترک بین اندیشکده‌ها و گروه‌های علمی مسألهمحور متناسب با شرایط و مقتضیات و فناوری‌های پیشرفته و روزآمد در بستر ملّی.
- ایجاد سامانه رصد راهبردی و روندنگاری و تحلیل روند پارادایم‌ها و روندهای کلان در عرصه‌ها و حوزه‌های مختلف به منظور اشراف کامل به تحولات و مناسبات آینده حوزه مأموریتی اندیشگاه در سطح حاکمیتی و ملّی.
- بهبودبخشی فرآیندهای کسب، تولید، نشر و تسهیم دانش و بکارگیری فناوری‌های ارتباطی و مدیریت اطلاعات به منظور باز مهندسی فرآیندهای پژوهشی اثربخش و مدیریت اسناد علمی و کیفیت بخشی بروندادهای تحقیقاتی متناسب با نیازمندی‌های مأموریتی در اندیشگاه.
- اجرای طرح آمایش جامع زیرساختی و تدوین محیط‌شناسی علم و فناوری کشور و حوزه مأموریتی اندیشگاه با هدف طراحی مدل مطلوب سیاستگذاری علم و فناوری در قالب طرح و الگوی سیاستپژوهی راهبردی و تولید سبک حکمرانیِ اسلامی.
- پشتیبانی راهبردی و فکری از مجامع تخصصیِ علمی و فرهنگیِ مرتبط و همسو با انقلاب اسلامی در قالب تشکیل کارگروه‌های مشترک موضوعی و مسأله محور با محوریت اندیشکده‌های تخصصیِ اندیشگاه.
سیاست‌های کارکردی اندیشگاه
- ایده‌پردازی متکی بر خرد جمعی و اجماع نخبگان و تکمیل چرخه ایده‌پردازی و انگاره‌سازی در فرآیند سیاستپژوهی، راهبردنگاری و تصمیم‌سازی
- هدایت پژهش‌های نافع اجتماعی و مرجع‌ساز از طریق سیاستگذاری اجتماعی، راهبردنگاری سیاسی، اقتصادی، علمی و... و همچنین موضوع شناسی در حوزه علوم و فناوری‌های نوین.
- فراهم کردن دانش، اطلاعات و افکار جدید برای سیاستگذاران و سیاستمداران و آوردگاهی راهگشا برای تبادل ایده‌ها و اطلاعات بین سیاست‌پژوهان و تصمیم سازان.
- شناسایی، روشن‌سازی و ارزیابی موضوعات، برنامه‌ها و طرح‌های جاری و تبدیل مسایل و ایده‌های در حال پیدایش به موضوعات سیاستپژوهی و تفسیر موضوعات، رخدادها، سیاست‌ها و تسهیل فهم آنها برای کنشگران و مسئولان در سطوح مختلف و تسهیل در ساخت شبکه‌های موضوعی و نظام مسایل.
- پر کردن خلاء ایجاد شده بین دانشگاه و حوزه‌های اجرایی و عملی در دانشگاه‌ها و ایجاد پلی بر شکاف ایجاد شده بین دنیای ایده و عمل و بررسی مسایل و چالش‌ها از دیدگاه‌های گوناگون و فارغ از منافع کنشگران و افراد درگیر آن و ایجاد اجماع در زمینه‌های سیاست‌های خاص.
- کمک به دولت در فهم موضوعات رایج سیاستی و جبران خلأ سیاستگذاری و تفکر بلندمدت با توسعه تفکر راهبردی در بدنه نخبگانی جامعه و در بین مسئولین.