تخصیص منابع در ایران برمبنای اقتصاد سیاسی است نه توانمندیها و پتانسیلهای مناطق
تخصیص منابع در ایران برمبنای اقتصاد سیاسی است نه توانمندیها و پتانسیلهای مناطق
به گزارش مرکز رسانه و ارتباطات اجتماعی نهضت استادی بسیج (ناب)، بسیج اساتید استان آذربایجان غربی در یادداشتی با موضوع "نگاهی متفاوت به توسعه" آورده است:
تلاشهای اقتصادانان به توسعه مهم و محترم هست . ولی واقعیت این نگاه به توسعه در ایران همیشه بخشینگر بوده و باعث شده هر چقدر به مراکز قدرت نزدیکتر بشویم مناطق توسعه یافتهتر میشود و هر چقدر از مراکز قدرت دورتر می شویم مناطق محروم تر میشود این نشان میدهد تخصیص منابع در ایران بر مبنای اقتصاد سیاسی صورت میگیرد نه توانمندیها و پتانسیلهای مناطق.
واقعیت این است سه مولفه جمعیت ، اقتصاد و محیط ساختار سرزمینی یک کشور را شکل میدهد و تا زمانیکه ارتباط منطقی بین این سه مولفه برقرار نباشد توسعه درون زا اتفاق نمی افتد. این امر نیازمند وجود طرح آمایش سرزمین منطبق با ساختار سیاسی اجتماعی اقتصادی ایران است. هر وقت آمایش سرزمین با نگاه راهبردی و بلندمدت از پایین به بالا را به شکل زنجیره وار و مرتبط و منسجم در ساختار سرزمینی کشور ارائه دادیم میتوانیم یک قدم به توسعه نزدیکتر بشویم. چون آمایش سرزمین برنامه غیر متمرکز است ساختار سیاسی ایران متمرکز است.
این یک پارادوکس است در نظام برنامه ریزی و شرایط ژئوپولوتیکی ایران اجازه نمیدهد کشور غیر متمرکز اداره شود پس چه می توان کرد؟ ابتدا باید روی مبانی نظری نظام برنامه ریزی متمرکز شویم این پارادوکس حل کنیم یعنی برنامه ریزی را بومی کنیم و از پرداختن به برنامههای کوتاه و میان مدت بدون پشتوانه آمایش سرزمین جلوگیری کنیم.
ثانیا موتور توسعه فرهنگ است تا زمانی که 85 میلیون ایرانی اراده نکنند توسعه اتفاق نمی افتد. البته دولتها نقش آموزش و هدایت کننده را میتواند داشته باشند و نقش دولت ها را نادیده نمی گیریم.
انتهای پیام/
افزودن دیدگاه جدید