خوشبيني به دشمن واقعگرايي نيست؛حماقت است
خوشبيني به دشمن واقعگرايي نيست؛حماقت است
به گزارش مرکز رسانه و ارتباطات نهضت استادی بسیج (ناب)، هادی املشی در یادداشتی آورده است:
يکي از متفکران در مورد تفاوت بدبيني، خوشبيني و واقعبيني مثال زيبايي دارد؛ او ميگويد: وقتي طوفان ميوزد بدبين از طوفان شکايت ميکند؛ خوشبين انتظار دارد که اوضاع تغيير کند؛ واقعگرا بادبان را تنظيم ميکند. متاسفانه در کشور ما اصحاب دولت به گونهاي تلقين کردهاند که خوشبيني سادهنگرانه خود را «واقعگرايي» و «واقعگرايي» منتقدان را بدبيني نشان دادهاند.
در برابر وقايع سياسي و اجتماعي بايد واقعبينانه عمل کرد؛ نه بدبينانه و نه خوشبينانه محض، اما در روابط با دشمن که سوابق رفتار او نشاندهنده فريب و دروغ است؛ عقل حکم ميکند که راه احتياط را پيش بگيريم. در اين حالت خوشبيني سم مهلک بوده و حتي بدبيني به عقل نزديکتر است.
رسول اکرم (ص) فرمودهاند: "لاَ يُلْدَغُ الْمُؤْمِنُ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ" به معناي آن که مومن از يک سوراخ دو بار گزيده نميشود. روشنتر بگوييم چنانچه کسي از يک سوراخ دو بار گزيده شد نه فقط بايد در عقل خود شک کند؛ بلکه در ايمان خود نيز بايد شک نمايد.
حسن روحاني رييس جمهور گفته است: آمريکا آمده توبه کند؛ ميگويد «هل لي من توبه»؟ روشن نيست که اين سخن روحاني از باب طنز در باره رفتار ايالات متحده اظهار شده است يا بهصورت جدي؟! رفتار پيشين و مواضع آقاي روحاني متاسفانه نشان ميدهد که خوشبيني افراطي، که گاهي ميتواند به سطح سادهلوحي هم کشيده شود؛ معمولا آسيبهاي جدي به منافع ملي وارد کرده و حتي با دادن سيگنالهاي غلط به دشمن او را در اعمال فشار بر کشور و مردم جريتر ساخته است.
يک نمونه آن فريب خوردن از دشمن در بازي اينستکس است. اما اينستکس چه بود: «اينستکس» يا «ساحات» که از آن به کرات نام برده ميشد همان «ابزار پشتيبان مبادلات تجاري» بود که ۱۱ بهمن ۹۷ رسما ثبت و نهاد متناظر ايراني آن نيز دوم ارديبهشت امسال در تهران به ثبت رسيد. اين مسير يعني اينستکس با هدف تسهيل مبادلات تجاري اروپا و ايران در چارچوب برجام و با هدف کاهش تبعات تحريمهاي اقتصادي آمريکا عليه ايران در اوايل فوريه سال ۲۰۱۹ (بهمن ۱۳۹۷) توسط فرانسه، آلمان و بريتانيا نهايي و ثبت شد.
دولت روحاني در ابتدا مانور فراواني روي اين راه دريافت مطالبات داد؛ اما نتيجه چه شد؟ بعد از مدتي بانک مرکزي ايران اعلام کرد که حاضر نيست منابع خود را از طريق ساز و کار حمايت از مبادلات تجاري (اينستکس) وارد کند و ترجيح ميدهد واردات کالا به ايران را از ساير مسيرهاي ممکن و بدون اتکا به کانال مالي اروپا دنبال کند. به عبارتي؛ با گذشت زمان، ناکارآمدي اين کانال مالي با عدم همکاري سه کشور اروپايي یعنی فرانسه، آلمان و انگليس بر همگان مشخص شد. در اين ميان بر خلاف ادعاي قائم مقام وزارت امور خارجه آلمان که گفته است «ايران مسئول عملکرد ناموفق اينستکس است»، به گفته بسياري از کارشناسان اقتصادي، عدم عزم و اراده از سوي اروپا و شرکتهاي اروپايي براي انجام عمليات تجاري و مالي در اينستکس، مشهود بوده است. حتي وزارت خارجه آلمان رسما اعلام کرد: کانال تجاري اروپا با جمهوري اسلامي موسوم به اينستکس "تا حد زيادي بياثر" بوده است. اخيرا نيز ریيس کل بانک مرکزي گفت: اينستکس يک موضوع فيک بود که حتي کساني هم که عضو اينستکس بودند به آن باور نداشتند. به عبارتي دولت دو سال و اندي ايران فرصتها را بهدليل خوشبيني روي سازوکاري هدر داد که منتقدان قبلا به ضعفهاي آن هشدار داده بودند.
اکنون رييس جمهور حسن روحاني همزمان با مذاکرات وين گفته است: آمريکا آمده توبه کند؛ ميگويد «هل لي من توبه»؟ فصل جديد شروع شده اگر آمريکا جديت لازم و صداقت کافي را به خرج دهد ميتوانيم مذاکره کنيم! روشن است که بازيهاي کلامي روي خوشبينيهاي موهوم قرار است مجددا وقت و منابع مردم ايران را تلف نمايد. خطري که بايد نسبت به آن هشدار داد. اين به معناي مخالفت با گفتوگوهاي عزتمندانه نيست؛ به معناي هشدار در برابر تکرار سادهانگاري افراطي است.
بايد تاکيد کنيم هيچکس خواهان ادامه فشار تحريم بر ملت ايران نيست و منتقدان روحاني بيش از هر کس خواهان حذف اهرمهاي فشار بر روي ملت هستند اما تجربه ثابت کرده است که خوشبينيهاي سادهنگرانه گاه انسان را به دام سادهلوحي مياندازد. دامي که مردم ايران تاکنون هزينه آن را دادهاند.
انتهای پیام/
افزودن دیدگاه جدید