به گزارش مرکز رسانه و ارتباطات نهضت استادی بسیج (ناب)، مجتبی جعفری مسئول کارگروه مطالبه‌گری بسیج اساتيد استان اصفهان، در آستانه آغاز ماه مبارک رمضان در یادداشتی تحت عنوان " اینجا رازی نهفته است؟" می‌نویسد: با نگاهی عمیق‌تر به روایات و ادعیه سه ماه رجب، شعبان و رمضان متوجه می‌شویم که این سه ماه پلکان قرب به خدا و وسیله رسیدن به ملاقات خداست.

جعفری در مقدمه یادداشتش با اشاره به این که با این که هنوز در آستانه آغاز ماه مبارک رمضان هستیم اما سوالی ذهنمان را درگیر می‌کند و آن این‌که چرا هر سال ماه رمضان که به روزها وساعات پایانی می‌رسد غمی سنگین بر دل‌مان می‌نشیند. غمی سنگین که حاکی از یک فراق است. مگر این ماه چه خصوصیتی دارد که بسیاری از مردم عادی نیز در فراق آن اندوهگین می‌شوند، می‌نویسد: سری به  منابع اسلامی می‌زنیم تا راز این مساله را پیدا کنیم. در مرور روایات به نکاتی ب می‌خوریم که تا حدودی راز مساله را برملا می‌کند.

وی می‌گوید:  روایات به ما می‌آموزد که این ماه بهترین ماه است، روزهایش بهترین روزها، شبهایش بهترین شبها، ساعاتش بهترین ساعات، نفس کشیدن در آن تسبیح است، حتی  خواب ما در آن عبادت است، اعمال بندگان در آن مقبول است، تلاوت قرآن در آن بسیار پر فضیلت است تا آنجا که یک آیه قرآن معادل یک ختم قرآن است. دست و پای شیطان بسته است و غیره اینها همه و خیلی امتیازات دیگر از زمره برکات ماه رمضان است که روایات بر آن تاکید می‌کند، البته  همین مقدار برای یک انسان مومن کفایت می‌کند که دوری این ماه بر او سنگین باشد. اما باز هم به نظر می‌رسد در این ماه رازی نهفته است.

جعفری ادامه می‌دهد: با نگاهی عمیق‌تر به روایات و ادعیه سه ماه رجب، شعبان و رمضان متوجه می‌شویم که این سه ماه پلکان قرب به خدا و وسیله رسیدن به ملاقات خداست. آری خداوند چنان طراحی کرده است که بندگان او پله‌پله تا ملاقات او رشد کنند.

وی می‌نویسد: انسان در طول سه ماه در مسیر ملاقات گام برمی‌دارد و ماه رمضان اوج این ملاقات است. اوج این ملاقات، ماه رمضان و در دل ماه رمضان، شب قدر است. بنابراین ماه رمضان فصل ضیافت است و در این ضیافت، مهمان‌دار خداست، مهمان بنده صدیق خداست و پذیرایی این مهمانی عبارت است از دلدادگی عمیق و حقیقی بین بنده با خدا.

مسئول کارگروه مطالبه‌گری بسیج اساتيد استان اصفهان، می‌نویسد: این که در ادعیه معصومین، خداوند بالاترین آرزوی عارفان، غایه امال العارفین، معرفی شده است، به  همین دلیل است. آری رمضان حقیقتا ماه عشق‌بازی بندگان با خداست. در دعای ابوحمزه از خدا می‌خواهیم که عشق خود را بر قلوب ما نازل کند و این بزرگترین هدیه خدا به بندگان خویش است. در این ماه اگر سفارش به توبه شده است یعنی گذشتن از همه بدی‌ها و در راس همه بدی‌ها گذشتن از  نفس اماره، انسان اگر توانست از نفس خود بگذرد به ملاقات خدا خواهد رسید حافظ چه نیکو سرود:

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

وی خاطرنشان می‌کند: دستور تلاوت قرآن نیز که در این ماه داده شده است به فراخور جایگاه بندگان مفهوم متفاوتی دارد. از آنجا که طبق روایات، قرآن تجلی خدا بر خلق است، برای اولیای خدا تلاوت قرآن، فراتر از تلاوت ظاهری و در واقع حکایت همین دلدادگی است.

جعفری در پایان می‌نویسد: آری اگر پایان ماه برای روزه‌داران سخت می‌گذرد از همین روست که فرصت این رابطه عاشقانه بین خدا و مخلوق به پایان می‌رسد و بنده خدا نمی‌داند آیا در سال بعد فرصتی برای این معاشقه به او داده خواهد شد یا نه. و این دغدغه، غمی سنگین بر قلب او می‌نهد.

وی ادامه می دهد: خدا را به سوختگان وصلش قسم می‌دهیم اولا فرصت عشق‌بازی با خودش را در این ماه نصیبمان گرداند و بیماری کرونا که  دغدغه امروز همه مردم است را به لطف خودش زایل فرماید و این سال را سال پایان غیبت امام عصر مقرر فرماید و ما را از یارانش قرار دهد انشاءالله.

انتهای پیام/