تلاش هندوستان برای از بین بردن تفکر استقلال کشمیر
به گزارش روابط عمومی سازمان بسیج اساتید کشور، درابتدای این نشست پیرمحمد ملازهی از نگاه واقع بینانه در مواجهه با رویکرد هند در قبال مسئله کشمیر سخن گفت.
وی گفت: نارندرا مودی (نخست وزیر هندوستان) محاسبات دقیقی را انجام داده و در بهترین زمان ماده 370 قانون اساسی را که مربوط به خودمختاری کشمیر بود؛ لغو و کلیه اختیارات دولت محلی را سلب کرد. هدف اصلی مودی این است که ترکیب جمعیتی را به نفع هندوها در منطقه کشمیر تغییر دهد. در آینده نه چندان دور می توان پیش بینی کرد که ترکیب جمعیتی با اکثریت غیر مسلمانان خواهد بود؛ در این شرایط است که اجازه برپایی همه پرسی را نیز خواهند داد.
[[{"fid":"7126","view_mode":"default","fields":{"format":"default","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false},"type":"media","field_deltas":{"1":{"format":"default","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false}},"link_text":null,"attributes":{"class":"file-default media-element","data-delta":"1"}}]]
کارشناس مسائل شبه قاره ویژگی‌های کشمیر را این گونه برشمرد:
1-کشمیر محل تلاقی سه تفکر کنفسیوسی، بودایی و اسلامی است.
2- منطقه کشمیر بام جهان را تشکیل می‌دهد و هر کس بر این منطقه تسلط پیدا کند می‌تواند کشورهای هند، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان و چین را هم تحت نظر داشته باشد.
3- کشمیر ذخایر آب فراوانی دارد به طوری که پر باران‌ترین مناطق جهان به شمار می رود، در این مکان مناطقی وجود دارد که سالیانه 12 متر بارش دارد؛ کشمیر دارای چندین رودخانه پر آب است. به همین دلیل کشورهای عربی حوزه خلیج فارس از جمله عربستان و امارات در قبال لغو خودمختاری کشمیر سکوت معناداری نموده‌اند و هیچ نوع حرکتی و اعتراضی انجام نمی‌دهند.
ملازهی تصریح کرد: «در حال حاضر سه دیدگاه در بین مسلمانان منطقه کشمیر وجود دارد :
1- گروه‌هایی چون جیش المحمد معتقدند کشمیر باید به پاکستان الحاق شوند.
2 – گروه دیگر بر این باورند که پاکستان کشوری عقب مانده است و با مشکلات مالی زیادی رو به رو است بنابراین کشمیر باید به کشور هند ملحق شود.
3- تفکر سومی هم وجود دارد که به دنبال استقلال از دو کشور هند و پاکستان است.
[[{"fid":"7127","view_mode":"default","fields":{"format":"default","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false},"type":"media","field_deltas":{"2":{"format":"default","field_file_image_alt_text[und][0][value]":false,"field_file_image_title_text[und][0][value]":false}},"link_text":null,"attributes":{"class":"file-default media-element","data-delta":"2"}}]]
وی در ادامه افزود: هندوستان در حال سرمایه گذاری و توسعه این منطقه است تا تفکر جدایی از هند و استقلال کشمیر را در بین عموم مردم از بین ببرد و بتواند با انتقال هندوها به این منطقه، ترکیب جمعیتی را به نفع خود تغییر دهد. در این شرایط پاکستان به دلیل اینکه جمعیت مسلمانان بیشتر از هندوها است به دنبال حفظ خودمختاری و یا استقلال این منطقه است چرا که به دلیل همان درصد بالای مسلمانان به پاکستان نزدیک خواهند شد.
ملازهی ادامه داد: هندوستان به اهمیت معامله بزرگ (مذاکره با طالبان) در منطقه پی برده است. معامله بزرگ اگر به توافق بیانجامد طالبان حداقل 50 درصد قدرت را در افغانستان در دست می‌گیرد، با از بین رفتن داعش و گروه‌های جهادی- تکفیری در عراق و سوریه، این گروهها سرزمین خود را از دست داده‌اند. با قدرت‌گیری طالبان، زمینه برای فعالیت این گروهها فراهم خواهد شد؛ لذا در مذاکرات با طالبان زلمی خلیل زاد (نماینده آمریکا در مذاکرات طالبان) تعهد طالبان مبنی بر اینکه گروه‌های جهادی به هیج عنوان علیه آمریکا و متحدانش در منطقه وارد عمل نخواهند شد، به گروه طالبان تحمیل نمود. اما درعین حال هیچ‌گونه اشاره‌ای به سایر کشورها نشده است. هندوستان که متوجه این موضوع شده است می‌داند چنانچه این معامله بزرگ رخ دهد در آینده در منطقه کشمیر با گروه‌های جهادی دچار مشکل خواهد شد.
این کارشناس در پایان چند سناریو احتمالی را پیش‌بینی کرد: 1- هندوستان با قیام مردم مسلمان روبه رو خواهد شد؛ در این صورت ارتش هند از این سناریو استقبال خواهد کرد. چرا که به بهانه مقابله با تروریسم، گروه‌های اسلام‌گرای معترض را سرکوب می‌کند.2- سناریوی بعدی، جنگ بین پاکستان و هندوستان است. در این صورت احتمال پیروزی هندوستان خیلی بیشتر است مگر اینکه جنگ این دو کشور به سلاح‌های نامتعارف و هست‌های کشیده شود که احتمال وقوع آن هم خیلی پایین است؛ در ثانی جامعه جهانی هم اجازه این کار را نخواهد داد.3- سناریو بعدی این است که در انتخابات بعدی حزب نارندرا مودی با شکست مواجه شود و حزب کنگره و جبهه‌ی ملی رای بیاورد. در این شرایط وضعیت به قبل و خودمختاری برگردد. اما با توجه به حمایت قاطع هندوها از آقای مودی این احتمال هم ضعیف است.
به گفته پیرملازهی آنچه که محتمل‌تر و واقع بینانه‌تر است این است که دولت هند و پاکستان کشمیر را به عنوان خط حائل بپذیرند. در این مناقشه، کشورهای جهان اسلام نمی توانند نقش کلیدی ایفا کنند.
سید روح الله رضوی دانشجوی جامعه المصطفی و متولد کشمیر در خصوص تحولات اخیر منطقه گفت: آنچه که اتفاق افتاد این بود که در 14 مرداد خودمختاری کشمیر لغو شد و بند 370 قانون اساسی هند که به منضم بودن کشمیر به هند اشاره داشت (نه ادغام آن) لغو شد و کشمیر به هندوستان ملحق شد. هندوستان برای مقابله با واکنش احتمالی مردم کشمیر قبلا مانع از ورود هندوها و توریست‌های داخلی و خارجی به کشمیر به بهانه احتمال حملات تروریستی پاکستان شده و حالت شبه حکومت نظامی در آن منطقه ایجاد نموده است. گزارشاتی که از وضعیت منطقه ارائه می‌شود به شدت تکان دهنده است، دولت مرکزی هر گونه اعتراض مردم را به هر شکلی سرکوب می‌کند. دولت هند، موضع قاطعانه‌ای در قبال کشمیر اتخاذ کرده است.
رضوی افزود: معترضین در کشمیر از جمله سید علی گیلانی که از چهره‌های شاخص جدایی طلب به شمار می‌رود، طی بیانیه‌ای از مردم خواسته است که به صورت مسالمت آمیز اعتراضات خود را ادامه دهند و از هر گونه اقدامات خشونت‌زا دوری کنند. گیلانی ضمن تاکید بر اعتراض به مسالمت آمیز بودن آن هم اشاره کرده است. این گونه حرکات می‌تواند به دولت هند ضربه بزند.
وی در پایان گفت: هندوستان در قبال کشمیر سیاست مشت آهنین را اتخاذ کرده است. درعرصه بین‌المللی هم نه پاکستان و حتی دیگر کشورها نمی‌توانند موثر واقع شوند.
در ادامه ملازهی در مورد اینکه جبهه مقاومت و جمهوری اسلامی در قبال کشمیر باید چه سیاستی را اتخاذ کنند، گفت: دو نوع رویکرد برای جمهوری اسلامی وجود دارد :
1- رویکرد ایدئولوژیکی.
2- رویکردواقع بینانه.
در حالت اول، جمهوری اسلامی طبق ایدئولوژی اسلامی باید قاطعانه با مسئله کشمیر برخورد و هندوستان را محکوم نماید. اما در شرایط فعلی با وجود تحریم‌های همه‌جانبه آمریکا این برای جمهوری اسلامی مصلحت نخواهد بود. اگر چه گفته می‌شود کشمیر، ایران صغیر است و ایران با کشمیر دارای اشتراکات فرهنگی و تاریخی زیادی است، اما جمهوری اسلامی ایران باید حالت تعادلی بین این دو رویکرد ایجاد نماید.
