به گزارش روابط عمومی و مرکز رسانه‌ای جنبش استادی بسیج ایران (جابا)، بیست و پنجمین  شماره نشریه تحلیلی بصائر ویژه اساتید شبکه ملی قدرت نرم و به همت معاونت بررسی و گفتمان‌سازی سازمان بسیج اساتید کشور هفته دوم مردادماه 99 منتشر شد.  

 بیست و پنجمین شماره از نشریه تحلیلی بصائر  با ارائه  2 مقاله با عناوین  "  ده نقطه امید بخش جهت مقابله با جنگ ترکیبی " و  " چرا و چه جریان هایی از کارآمدی مجلس بیمناکند؟ "  به تحلیل وقایع روز پرداخته است.

در بخشی از نوشتار این نشریه تحلیلی چنین آمده است:

در حالی که ملت ایران چشم امیدشان به کار آمدی مجلس یازدهم دوخته شده و هر روز انتظار خبر های خوشی از سوی آن هستند، برخی جریان های سیاسی نگران کارآمدی مجلس و درخشش نمایندگان در حل مشکلات کشور و مردم می باشند. در حالیکه وظیفه اصلی جریان های سیاسی کشور باید کمک به حل مشکلات کشور و مردم باشد، چرا برخی جریان های سیاسی نگران تاثیر مجلس در این زمینه هستند؟ 

برای پاسخ به این سوال نخست باید روشن شود که چه جریان هایی از کارآمدی مجلس می ترسند و سپس به دلایل هر یک از آنها اشاره کرد: الف) جریان غربگرا،  ب) جریان فتنه،  ج) جریان انحراف

الف) جریان غربگرا:

نخستین جریان ناراضی از درخشش مجلس و نقش آفرینی آن در حل مشکلات اقتصادی کشور و معیشت مردم جریان غربگرای سکولاری می باشد که به طور واقعی نگران است که اگر مجلس یازدهم به عنوان اولین مجلس چله دوم انقلاب کار آمدی خود را به نمایش بگذارد و از عهده پاسخ به برخی از نیاز های برآید، نتیجه آن رسیدن مردم به این حقیقت خواهد بود که بدون غرب و آمریکا هم می توان مشکلات را حل کرد. این همان چیزی است که اینها برای وارانه جلوه نشان دادن آن سال ها تلاش کرده و این تصور را به وجود آورده اند که بدون کمک دیگران امکان پیشرفت برای هیچ کشوری در منطقه وجود ندارد و علت دشمنی آمریکا و غرب با ما نیز به عبور ما از آنها و تلاش برای استقلال می باشد.

این نگران وقتی مضاعف می شود که از پس کارآمدی مجلس شکل گیری دولتی انقلابی و کار آمد در انتخابات آینده نیز متصور است. غربگرایان به خوبی می دانند که اگر دولت و مجلس همسو و انقلابی عزم خود را برای مقابله با مسائل کنونی جزم کنند حتماً موفق خواهند شد. اگر چنین اتفاقی رخ دهد برای همیشه نیاز ایران از غرب به پایان می رسد و چراغ عمر این جریان هم در کشورمان خاموش خواهد شد. خطر وقتی جدی تر می شود که مردم پس از مدتی به این جمع بندی خواهند رسید که ریشه مشکلات آنها در طول سالهای گذشته چه قبل و چه بعد از انقلاب اسلامی همین نگاه بوده و اینها در واقع مانع اصلی عبور کشور از مشکلات مردم بوده اند.

ب) جریان فتنه:

جریانی که فتنه پیچیده و عمیق را در سال 88 کلید زد و کارنامه سیاسی خود را برای همیشه سیاه کرد. کارنامه ای که ورود اصلاح طلبان به قدرت را با مشکل مواجه ساخت و ناگزیرشان کرد تا در انتخابات 92 از دکتر حسن روحانی حمایت کند.حمایت اصلاح طلبان از روحانی و رویکرد نگاه به بیرونش، نه تنها سبب سفید شدن کارنامه این جریان نشد بلکه شکست برجام و عدم موفقیت روحانی در بهبود شرایط موجب گردید تا تنها راه نجات خود را جدا کردن حساب خود از دولت نشان  دادند و در انتخابات دوم اسفندماه 98 راه تحریم در پیش گرفتند. این جریان با گمان اینکه انتخابات بدون آنها ناقص مانده و مجلسی شکل نخواهد گرفت اکنون شاهد شکل گیری یکی از بهترین مجالس بعد از انقلاب اسلامی هستند. بدیهی است این جریان می داند که مجلس یازدهم با اکثریت نیروهای انقلابی به هر اندازه که بتواند به نیازهای مردم و کشور پاسخ مثبت داده و در کنار دولت نقش عاجلی برای حل مشکلات اقتصادی کشور بردارند به همان میزان مدعیان اصلاحات و اعتدال را زیر سوال برده و در واقع عامل مشکلات کشور معرفی خواهد کرد. خاصه آنکه خروجی کارآمدی این مجلس دولت جوان حزب اللهی خواهد بود که می تواند تاثیر شگرفی در کارآمدسازی نظام اسلامی ایفاء کند. 

ج) جریان انحراف

جریان انحراف نیز از اینکه مجلس یازدهم بتواند توانایی خود در حل مشکلات کشور و مردم را نشان دهد، بشدت هراسناک می باشد. علت نگرانی این جریان هم از آن روست که یقین دارد کارآمدی مجلس می تواند سبب اقبال مردم به جریان انقلابی گردد و دولت انقلابی با پشتوانه مجلس انقلابی می تواند تصویر جدیدی از این نظام به نمایش درآورد که ادعای جریان انحراف در معرفی خودش به عنوان تنها ناجی کشور را باطل می سازد. انحرافی ها به انتخابات آینده به مثابه حیات و ممات خویش می نگرند و می دانند که اگر در 1400 یک دولت کارآمد از میان نیروهای انقلابی بیرون بیاید، دولتمردانی مردم گرا و ساده زیست روی کار خواهند آمد که هم کارآمد و خستگی ناپذیر بوده و هم اخلاق مدار، متشرع و هم ولایت مدار و متواضع باشد.

انتهای پیام/